Please try again later.',PLAY_START:'Start slideshow',PLAY_STOP:'Pause slideshow',FULL_SCREEN:'Full screen',THUMBS:'Thumbnails',DOWNLOAD:'Download',SHARE:'Share',ZOOM:'Zoom'};$.fancybox.defaults.lang='en';$('a.fancybox-gallery').fancybox({buttons:['slideShow','fullScreen','thumbs','share','download','close'],beforeShow:function(instance,current){if(current.type==='image'){var title=current.opts.$orig.attr('title');current.opts.caption=(title.length?'Image '+(current.index+1)+' of '+instance.group.length+''+' | '+title:'');}}});});})(jQuery);
W II Rzeczypospolitej słowo weterani odnosiło się przede wszystkim do uczestników powstania listopadowego 1831, Wiosny Ludów 1848 i powstania styczniowego 1863, którym przyznano honorowe stopnie podporuczników Wojska Polskiego i stałe, dożywotnie pensje. W okresie powojennym, weteranami zwykło nazywać się powstańców śląskich i wielkopolskich.
Obecnie to słowo nie odnosi się tylko do żołnierzy i na stałe wpisało się do języka potocznego."
Słownik języka polskiego Kopalińskiego "weteran stary, wysłużony żołnierz frontowy; dawn. w Polsce: uczestnik powstania styczniowego otrzymujący emeryturę państwową; człowiek zasłużony, który zestarzał się w służbie, pracy (dla kraju).
Etym. - łac. veteranus 'wysłużony żołnierz, który po odbyciu (trwającej ok. 20 lat) służby pozostawał w wojsku, jako członek doświadczonej i uprzywilejowanej kadry' od 'dawny; wysłużony' z vetus dpn. veteris 'stary'. "
Więc wcale weteran nie musi być zasłużonym w walkach. Stąd np. określenie "weteran szos".
Pozdrawiam prawdziwych weteranów, tych który naprawdę ciężko służyli a skromność nie pozwala im nawet tak o sobie myśleć.